Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest niezakaźną, zapalną chorobą skóry, która dotyczy 1-3% populacji. Charakteryzuje się występowaniem rumieniowo-grudkowych ognisk pokrytych łuską. Wieloczynnikowa patogeneza, przewlekły charakter zmian i znaczna oporność na leczenie skutkują trudnościami w postępowaniu terapeutycznym oraz mało zadowalającymi efektami leczenia. Głównym celem terapii łuszczycy jest zahamowanie stanu zapalnego oraz normalizacja nieprawidłowego rogowacenia. W efekcie nieprawidłowego rogowacenia dochodzi do powstania łuski na powierzchni ognisk łuszczycowych.

TYPY ŁUSZCZYCY I OBJAWY KLINICZNE

Ze względu na czas wystąpienia pierwszych objawów, wyróżnia się dwa typy łuszczycy: typ I i typ II. Typ I – młodzieńczy (początek choroby występuje między 20a 40 rokiem życia)

Łuszczyca zwykła

Zmiany łuszczycowe są typowe, najpierw pojawia się grudka, która tworzy rumieniowo-złuszczającą blaszkę łuszczycową pokrytą łuską. Zmiany chorobowe zajmują łokcie, kolana oraz okolicę lędźwiowo-krzyżową kręgosłupa, występują również na odsłoniętych częściach ciała: owłosionej skórze głowy, dłoniach, paznokciach, rzadziej twarzy/

Łuszczyca krostkowa

charakteryzuje się pojawieniem drobnych krostek, zlokalizowanych na podłożu rumieniowo-złuszczającym. Zmiany chorobowe mogą występować w różnych okolicach ciała, najczęściej jednak obserwuje się zajęcie części dłoniowej i podeszwowej stóp.

Łuszczyca stawowa

Rozwija się u 5-30% pacjentów ze zmianami skórnymi. Łuszczycowe zapalenie stawów jest zapaleniem seronegatywnym (w surowicy chorych nie wykrywa się czynnika reumatoidalnego klasy IgM). Łuszczyca stawowa  może rozwinąć się bez zmian skórnych i odwrotnie.

Erytrodermia łuszczycowa

To ciężka postać łuszczycy zajmująca powyżej 80-90% powierzchni ciała. Może rozwinąć się samoistne lub być sprowokowane czynnikami wyzwalającymi. Występuje nasilone złuszczanie, zwłaszcza w obrębie dłoni i stóp, któremu towarzyszy także świąd o różnym nasileniu i podwyższona temperatura ciała.